28 ŞUBAT KARARLARI VE RECEP TAYYİP ERDOĞAN

 Türk siyaset tarihine "postmodern darbe" olarak geçen 28 Şubat 1997 tarihli Milli Güvenlik Kurulu bildirisinin üzerinden 24 yıl geçti.

Şüphesiz 28 Şubat bildirisine giden süreç, bildirinin yayınlanması ve sonrasında yaşananlar ülke tarihinin en önemli dönüm noktalarındandır.

Bu süreç, çağdaş devletle daha doğrusu devleti yöneten elit/seçkinci/batıcı sınıfla Müslüman ve doğulu değerlere önem veren halk arasındaki adı konulmamış kavganın gün yüzüne çıkmasıydı denilebilir. Bu kavgayı devlete hakim batıcı seçkinci tabakanın değil de halkın kazandığını söylemek için sürecin sonuna bakmak yeterlidir.

Sürecin sonunda, devleti yöneten elit tabakanın bütün organlarıyla topyekün, nizami ve gayri nizami harp yöntemlerini devreye sokarak yürüttüğü “irtica ile mücadele” çabasına rağmen, halk “irticanın odağı” olarak görülen ve kapatılması için ne gerekiyorsa yapılan Refah Partisinin içinden çıkan Ak Partiyi yoğun bir destek vererek iktidara taşımıştır.

28 Şubat’ın siyasi kanadı olarak çalışan ve devletin bütün imkanlarıyla desteklediği Cumhuriyet Halk Partisi’nin geçen 24 yıl içinde girdiği bütün seçimleri kaybetmesi, Cumhurbaşkanlığı için kendi içinden bir aday dahi çıkaramaması hatta gelinen noktada, Cumhurbaşkanı olmaması için kurtuluş savaşına gider gibi “Cumhuriyet Mitingleri” tertip ettiği Ak Partinin kurucu başkanı ve bütün engellemelere rağmen önceki dönem Cumhurbaşkanlığı makamına oturan Abdullah Gül’ü Recep Tayyip Erdoğan’ın karşısına aday olarak çıkarmaya çalışması, 28 Şubatçıların halk nezdinde düştüğü durumu göstermektedir.

Ak Parti 28 Şubat sürecine bir tepki olarak 2002 yılında iktidara getirildi ve girdiği bütün seçimlerden birinci parti olarak çıkmayı başardı. 19 yıllık bir iktidar yıpranmışlığına rağmen, ülkede eğitim, adalet, gelir dağılımı adaletsizliği, israf, yolsuzluk iddiaları gibi bir çok alanda hemen her kesimin kabul ettiği hatta Ak Partinin de zaman zaman itiraf ettiği onca olumsuzluğa rağmen devlete hakim batıcı/seçkinci kesimin halkın önüne bir alternatifle çıkamıyor olması halkın bu yaklaşımdan ne kadar uzak olduğunu göstermektedir.

28 Şubat süreci bir travma yaşattı. Bu Cumhuriyetin ilk yıllarından hemen sonra oluşan 1950’li yıllara kadar devam eden tek parti diktatöryasının yaşattığı travmayı hatırlatıyordu.

Halkın dini, kültürü, maneviyatı yani binlerce yıldır mücadelesini verdiği Müslümanlığı ötekileştiriliyor, çocukları kamusal alandan uzak tutulmaya çalışıyor, batılı gavurun değerlerine sahip olmayanlar devletten dışlanıp ikinci sınıf muamelesine tabi tutuluyordu. Bu travmayı yaşatanlar halkın vicdanında kapanması zor yaralar açmıştı.

Bunca olumsuzluğa rağmen milletin hala niye Recep Tayyip Erdoğan’dan vaz geçmediğinin en önemli sebebi bu ve benzeri tarvmaları yeniden yaşamak istememesidir kanımca.

Vesselam…

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

KİŞİ DOKUNULMAZLIĞI HAKKI

Her insan, bağımsız birey ve kendi başına bir değerdir, ayrıca insan olmasından dolayı hakları ve sorumlulukları vardır. Bu haklardan biri de kişi dokunulmazlığı hakkıdır. Hayata bakış açısı, insanın kendisine ve kendi dışındakilere verdiği değeri belirler ve şekillendirir. İnsanlık tarihi boyunca oluşan bu bakış açılarını kabaca ikiye ayırabiliriz. Birinci bakış açısı:   “sınıfçı” “maddeci” bakış açısıdır. Bu bakış açısı insanı sadece maddi bir varlık olarak görür. Kendi bedeni üzerinde her türlü tasarruf hakkının olduğuna inanır. Ayrıca insanları etnik köken, ekonomik, sosyal veya inanç açısından sınıflara ayırmış ve üstün sınıfın alt sınıf üzerinde yönetici, söz ve karar sahibi olduğuna inanmıştır.   İkinci bakış açısı : “eşitlikçi” “maneviyatçı” bakış açısıdır. Bu bakış açısına göre insan sadece maddi yönü olan bir varlık değil aynı zamanda manevi yönü olan bir varlıktır. İnsan kendi bedeni üzerinde tasarruf sahibi değildir, beden kendisine verilmiş bir emanetti...
Devamı

GELECEĞİN ÖĞRETMENİ

Günümüzü bilmeden ve geçmişimizi tanımadan gelecekle ilgili söz söylemek sağlıklı olmaz diye düşünüyorum. Bu nedenle önce günümüzdeki öğretmenliği sonrada geçmişimizdeki öğretmenliği kısaca vurguladıktan sonra geleceğin öğretmenliği konusuna girmek istiyorum. Milli Eğitim Temel Kanunu 43. Maddesinde öğretmenlik mesleği ve amacı şöyle tanımlanmaktadır; Öğretmenlik, devletin eğitim, öğretim ve bununla ilgili yönetim görevlerini üzerine alan özel bir ihtisas mesleğidir. Öğretmenler bu görevlerini Türk Milli Eğitiminin amaçlarına ve temel ilkelerine uygun olarak ifa etmekle yükümlüdürler… Bu kanunla öğretmene yüklenen sorumluluk Türk Milli Eğitiminin amaçları ve temel ilkeleri ile sınırlandırılmıştır ve öğretmenlik sıradan bir ihtisas mesleği gibi tanımlanıp, saygınlığı ortadan kaldırılmaktadır. Türk Milli Eğitiminin amaçları ve temel ilkeleri dikkate alındığında öğretmene yüklenen görev  “sistemin istediği insan tipini yetiştirme” misyonudur. Bu misyon Milli Eğitimin Temel ...
Devamı

KİŞİ HÜRRİYETİ VE GÜVENLİĞİ HAKKI

Her insan annesinden özgür doğar, hürdür ve güvenli bir yaşam sürme hakkına sahiptir. Bu bağlamda hiçbir insanın diğer insandan ve hiçbir toplumun diğer toplumdan farkı yoktur. Kendisini genetik, dini, ekonomik, sosyal, coğrafik veya başka sebeplerden üstün görenler, kendi “güvenlikleri ve özgürlükleri” için, kendilerinden daha zayıf olduğunu düşündükleri insanları ve toplumları kontrol altında tutma gibi bir haklarının olduğunu düşünür. Bu düşünce teorik olarak gerek uluslararası hukukta gerekse ülke anayasalarında ve kanunlarında kabul edilmese de, pratikte yaygın bir şekilde uygulanmaktadır. Akif’in;   “ben ezelden beridir, hür yaşadım hür yaşarım. Hangi çılgın bana zincir vuracakmış şaşarım.” Mısraları haddizatında tüm insanlar için geçerlidir. Özgürlük ve güvenlik bir bütün olarak görülmelidir, insanlar özgürlük ve güvenlik arasında tercih yapmaya zorlanamaz. Anayasamızın 19. Maddesi şöyledir; “herkes kişi hürriyeti ve güvenliğine sahiptir…” Şekil ve şart...
Devamı